خودتحریمی و کمبود انرژی، جدی‌‌‌ترین چالشهای فولادی‌‌‌ها
رئیس انجمن فولاد آذربایجان در یادداشتی به موضع خودتحریمی و کمبود انرژی در صنعت فولاد پرداخت و آنها را جدی‌‌‌ترین چالشهای فولادی‌‌‌ها عنوان کرد.
به گزارش اکونگار و به نقل از دنیای اقتصاد، نواده اباذر، رئیس انجمن فولاد آذربایجان در یادداشتی نوشت:
استفاده از صنعت فولاد در تولید، یکی ازعوامل تاثیرگذار بر صنعت و اقتصاد کشور به شمار می‌‌‌آید. این عامل موجب سازندگی، توسعه‌یافتگی و پیشرفت کشور و جوامع مختلف شده است.
با نگاهی دقیق‌‌‌تر به زندگی روزمره خود متوجه حضور صنعت فولاد می‌‌‌شوید که هر روز با آن سروکار دارید. بخش زیادی از تجهیزات و قطعات مورد استفاده روزانه ما از فولاد تولید شده‌‌‌اند.صنعت فولاد از همان مراحل آغازین استخراج از معدن تا هنگام تولید و چه در زمان مصرف، سبب اشتغال‌زایی و تولید مشاغل متعدد می‌شود. ایجاد مشاغلی مانند بهره‌‌‌برداری از معدن فولاد، حمل‌ونقل، خرید ماشین‌‌‌آلات و تجهیزات، مشاوره پروژه، استفاده از نیروهای کاری و آموزش به منظور به‌روزرسانی اطلاعات و... را می‌توان از عوامل حضور صنعت فولاد در یک کشور دانست.
تولید و مصرف فولاد امروزه، یکی از شاخص‌‌‌های اصلی توسعه‌یافتگی کشورها و جوامع به شمار می‌‌‌آید. حضور صنعت فولاد در یک منطقه بر فرآیند توسعه، فرهنگ، سطح دانش، اشتغال‌زایی، پژوهش، آموزش و تجارت آن منطقه تاثیر بسزایی دارد. زندگی روزمره بشر با فولاد آمیخته شده و صنایع فولاد در سازندگی، بازسازی و توسعه کشور سهم مهمی ایفا می‌‌‌کنند.
کمبود انرژی و خودتحریمی از جدی‌‌‌ترین چالشهای فولادی‌‌‌ها در سال‌‌‌های اخیر محسوب می‌شود که تحقق هدف‌‌‌گذاری‌‌‌های سالانه را سخت کرده است.
کمبود برق و گاز باعث شده تا برنامه‌‌‌ریزی برای تولید با تردید همراه شود و میزان صادرات کاهش یابد، این در حالی است که پیش‌بینی‌‌‌ها نشان می‌‌‌دهد این چالش در سال‌‌‌های پیشرو جدی‌‌‌تر خواهد شد و این موضوع می‌تواند حضور موثر و هدفمند کشور در بازارهای صادراتی را تحت‌‌‌الشعاع قرار دهد.
کمبود انرژی چالش اصلی فولاد کشور است. ما به عنوان بزرگ‌ترین کشور دارای منبع نفت و گاز دنیا، امروز در پیک مصرف گاز ۸۵۰میلیون مترمکعب روزانه مصرف داریم در صورتی که باید مصرف‌مان به 4/ 1 میلیارد متر مکعب برسد، این تفاوت خوابی است که دولت‌های مختلف داشته و نتوانسته‌اند از سهم کشورمان در میدان‌‌‌های ذخایر گاز، تولید گاز کنند یا اینکه کشور ما با داشتن شرکت بزرگ و تخصصی مپنا که یک شرکت بزرگ نیروگاهی خاورمیانه است هنوز کمبود برق در بخش تولید دارد که این نشان از ناسپاسی ما از نعمت‌‌‌های خدادادی است.
در چشم‌‌‌انداز توسعه ۱۴۰۴ ما باید 5/ 54 میلیون تن تولید فولاد در کشور داشته باشیم، اما الان به‌سختی تقریبا 30میلیون تن تولید در این حوزه داریم. با این حال آیا در مورد صادرات الباقی مصرف کشور ریل‌‌‌گذاری کردیم؟ پاسخ منفی است. آیا برای زیرساخت‌‌‌های انرژی تولید تا ۵۴میلیون تن زیرسازی کردیم؟ خیر. این موارد در کنار برخی از بخشنامه‌‌‌های خلق‌‌‌الساعه و متناقض هم از سوی دولت بدون نظر‌خواهی از بخش خصوصی همان عبارت خودتحریمی است که یکی دیگر از چالشهای تولید فولاد کشور است.
صنعت فولاد یکی از صنایع پیشرو به لحاظ اقتصادی در کشورمان است که از لحاظ رشد GDP در بخش اقتصاد خصوصی یکی از مهم‌ترین نقش‌‌‌ها را در شمال غرب کشور عهده‌‌‌دار است. توانمندی‌‌‌های بالقوه زیادی در فولاد کشور داریم که باید بالفعل شود. در رنکینگ‌‌‌های جهانی ما جزو 10کشور برتر تولیدکننده فولاد هستیم، اما پتانسیل و قدرت ما بالاست و لایق بهترین‌‌‌ها هستیم.
شرایط فولادی صنعت کشور شرایطی قابل افتخار و قابل احترام است، به‌خصوص این مهم در شمال‌غرب کشور که بزرگ‌ترین قطب خصوصی فولاد کشور به شمار می‌‌‌رود، ما در آذربایجان سرمایه‌گذاری‌‌‌های میلیارد دلاری که دولت در مرکز و جنوب کشور را داشته تاکنون نداشته‌‌‌ایم اما با این وجود بزرگ‌ترین بخشخصوصی کشور در تولید فولاد هستیم.
استان آذربایجان شرقی بعد از اصفهان و خوزستانی که عمدتا سرمایه‌گذاری‌‌‌های آنها از سوی دولت انجام شده سومین استان فولادی کشور است که از این لحاظ این بحث بسیار قابل احترام و قابل اتکاست؛ به این دلیل که با توجه به بیانات مقام معظم رهبری در سال‌‌‌های اخیر بارها تکرار شده، یگانه راه‌‌‌حل پیشرفت مملکت، پیشرفت بخشخصوصی و تقویت بخش خصوصی است.
درباره برگزاری نمایشگاه ایران اکسپو نیز چند نکته قابل طرح است. من در دو یا سه دوره اکسپوی قبلی توانسته بودم حضور یابم و از نزدیک توانمندی‌‌‌های کشور را با کشورهای مختلف مقایسه کنم. این موضوعات را به صورت مکتوب نیز به وزارت مربوطه ارسال کردم؛ اما متاسفانه واقعیت این است که اصلا به توانمندی‌‌‌های صنعتی، معدنی و انرژی‌‌‌مان آن‌طور که باید و شاید، نتوانسته‌‌‌ایم رسیدگی کنیم. ای کاش دوستانی که پای کار هستند وضعیت را با سایر کشورها مقایسه می‌‌‌کردند و می‌‌‌دیدند که چه ضعف و کاستی‌‌‌هایی داریم تا با رفع موانع، مشکلات را در این حوزه حل کنیم.
انجمن فولاد آذربایجان متشکل از 80 شرکت تولیدی و بازرگانی فولادی است. همه دوستان در کنار هم گرد آمده‌‌‌اند تا بتوانیم سهم صادراتی فولاد کشور و به‌ویژه استان آذربایجان‌‌‌شرقی را افزایش دهیم، انجمن فولاد آذربایجان بیش از ۱۰درصد صادرات فولاد کشور را در اختیار داشته و نزدیک به ۲۵درصد درآمد سرانه منطقه را شرکت‌های عضو این انجمن به وجود می‌‌‌آورند، امیدواریم با برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌هایی که صورت گرفته با هدایت‌‌‌های دولت و وزارت صمت، شاهد رشد چشمگیری در سال‌‌‌های آتی باشیم.
عمده‌‌‌ترین اعضای انجمن فولاد آذربایجان از استان آذربایجان‌‌‌شرقی هستند، ولی در این میان از صنایع استان‌‌‌های آذربایجان‌‌‌غربی اردبیل و زنجان نیز در مجمع ما حضور دارند.
مجموعه شرکت‌هایی که زیرمجموعه انجمن فولاد بوده شامل ۸۰ واحد به صورت مستقیم است و چند واحد غیرمستقیم نیز وجود دارد، جمعا بیش از ۴۰هزار نفر شاغل داریم و به دنبال ریشه‌‌‌کن کردن بیکاری در منطقه آذربایجان هستیم.
