رئیس هیأت مدیره انجمن صنایع فرآورده‌های گوشتی:
بار سنگین کلمه «آسیب رسان» بر پیشانی تولیدکنندگان
واحدهای تولیدی صنعت فرآورده‌های گوشتی که روزانه تا ۲۰ تن تولید دارند نمی‌توانند به حد سلولی از ورود غضروف و یا استخوان که در قصابی ایجاد می‌شود و در مورد گوشت‌های وارداتی نیز وجود آنها به اثبات رسیده، جلوگیری کنند و بهتر آن است که سازمان‌های نظارتی با برخورد منطقی و آزمایشات متعدد به این گونه عدم تطابق‌ها رسیدگی کنند و کارخانجات را به سمت تولید بهتر رهنمون سازند.
به گزارش اکونگار و به نقل از فودنا، رمضان فلاحتی، رئیس هیأت مدیره انجمن صنایع فرآورده‌های گوشتی در گفتگویی به سوالات مهم در خصوص مشکلات فعالیت صنایع فرآورده های گوشتی پاسخ داد.
به‌عنوان نخستین پرسش لطفاً میزان تولید صنعت فرآورده‌های گوشتی (سوسیس و کالباس) در سال ۱۴۰۱ را اعلام و بفرمایید چه تفاوتی نسبت به مدت مشابه سال قبل داشته است؟
در سال ۱۴۰۲ مهمترین چالش پیش‌روی صنعت فرآورده‌های گوشتی کمبود مواد اولیه اصلی شامل گوشت مرغ و گوشت قرمز، عدم ثبات در قیمت این مواد و سایر مواد موردنیاز صنعت می‌باشد، به‌طوری‌که قیمت مرغ برخلاف نامگذاری سال ۱۴۰۲ به رقم غیرقابل پیش‌بینی ۹۰ هزار تومان رسید و در مورد گوشت قرمز نیز ارقام به حدود ۲۰۰ درصد سال ۱۴۰۱ رسیده است. در تمامی این موارد صنعت هیچ اقدامی را نمی‌تواند انجام دهد و سعی کارخانجات فقط برای دوام کار و خارج نشدن از دایره تولید می‌باشد که نتیجه آن پراکنده شدن مشتریان خواهد بود که منجر به تعطیلی موقت و سپس دائم کارخانه‌ها می‌شود.
با توجه به افزایش غیرقابل پیش‌بینی مواداولیه، لاجرم قیمت تولیدات کارخانجات هم افزایش پیدا میکند که در این مورد هم با مقاومت و گاهاً جریمه ارگان‌های نظارتی مواجه می‌شویم که واقعاً کارخانجات را سردرگم کرده است.
مهمترین چالش‌های تولیدکنندگان صنعت فرآورده‌های گوشتی در سال ۱۴۰۲ را تشریح کنید.
لفظ کلمه «آسیب‌رسان» وقتی بر پیشانی تولیدی نشست. واقعاً مشکلی که برای مدیران ایجاد میکند غیرقابل وصف خواهد بود. در کشوری که متوسط خرید روزانه مردم از این فرآورده کمتر از ۱۶ گرم باشد و تمامی استانداردها را رعایت می‌کنند اطلاق این صفت واقعاً نگران کننده است.
اگر در تعریف کالاهای آسیب‌رسان به میزان نگهدارنده‌ها اشاره شود باید دانست که استاندارد ایران (PPM 125) کمترین میزان این نگهدرانده در جهان بوده، در حالی‌که در اروپا این میزان، PPM 150-250 می‌باشد. لذا نمی‌دانیم با این متوسط مصرف و میزان نگهدارنده چرا این صفت در مورد این صنعت به‌کار می‌رود.
البته در کمیته فنی انجمن، دوستان متخصص، مشغول رایزنی و ارائه مدارک به کمیته مربوطه هستند و امیدواریم که دلایل و دفاعیات آنها مورد قبول واقع شود و این صفت از این صنعت گرفته شود.
در مورد سرانه پائین مصرف باید به همه عوامل آن اشاره کرد. من فکر می‌کنم مهمترین آنها تبلیغات منفی است که نادانسته توسط گروهی از پزشکان و اساتید دانشگاه‌ها و مهمتر از همه در تولیدات صدا و سیما و سریال‌های تولیدی صدا و سیما اظهار می‌شود و همیشه در این اظهارات به خطرناک بودن و توصیه عدم مصرف فرآورده‌های گوشتی اشاره می‌گردد، البته ممکن است به رفتار تولیدی بعضی از کارخانجات هم اشاره شود، ولی اکثراً دلیل اصلی قیمت پایین این فرآورده‌ها در مقایسه با قیمت مواد اولیه است که مصرف‌کننده را در مورد بعضی از تولیدات به فکر می‌اندازد که مثلاً اگر قیمت گوشت قرمز X ریال است پس چرا قیمت این تولید که در برچسب آن عدد ۶۰ درصد ذکر شده از قیمت ماده اولیه مصرف شده نیز کمتر است؟
این امر موجب شک مصرف کننده و عدم اطمینان او شده، درصورتی‌که می‌دانیم قیمت گوشت قرمز و گوشت مرغ برای کارخانجات به‌دلیل خرید عمده و دائم، پایین‌تر از قیمت مصرف‌کننده خانوار می‌باشد. به‌هرحال امیدواریم که با بازدید‌هایی که کارخانجات برای عموم مردم در نظر گرفتند و تولیدات خوبی که اخیراً توسط تعداد زیادی از کارخانجات انجام پذیرفته و در سطح سوپر مارکت‌ها به مردم عرضه شده، به‌تدریج این اثرات مخرب تبلیغات سوء برطرف شده و به حد متوسط مصرف سرانه این محصولات در کشور دست یابیم.
