«اکونگار» از چالش‌های متناسب‌سازی حقوق بازنشسته‌ها گزارش می‌دهد
بازنشسته‌ها در هزارتوی همسانسازی / بازنشستگان چه سهمی از عدالت دارند؟
وعده‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسد ولی خبری از عملی شدن نیست و وضعیت معیشتی بازنشسته‌ها در کناز چالش‌های درمانی و ... هر روز وارد شرایط سخت‌تر می‌شود این در حالی است که هنوز این طیف معترض نه عدالت را لمس کرده‌اند و نه هنوز توانسته‌اند به تعریف دقیقی از این روند به‌دست بیاورند.
به‌گزارش اکونگار: آنچه همسانسازی حقوق بازنشستگان نام دارد به‌نظر هزارتویی است که بازنشسته‌ها در آن سرگردان هستند نهتنها وعده‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسد، عدالت اما همچنان با این قشر معترض فاصله زیادی دارد. از سویی مشاهده می‌کنیم که تورم روزافزون در حال صعود است، قیمت دلار هم همچنان روند افزایشی دارد و وضعیت معیشتی اکثریت جامعه وضعیت دگرگون شده‌ای را تجربه می‌کند. شرایطی که برای بازنشسته‌ها که بعد از سال‌ها کار با مشکلات درمانی و ... روبه‌رو هستند چاره‌ای نگذاشته جز اینکه همچنان مطالبه‌گری کنند تا ببینیم سرانجام این ماراتن به‌کجا خواهد رسید.
بازنشسته‌های بی‌خانه آینه عبرت کارگران / طبقه کارگر به‌دنبال سرپناه
در آن سوی میدان توب بازنشسته‌ها بین مجلس و دولت پاسکاری می‌شود و باتوجه به اینکه دولت چهاردهم در کارزار انتخاباتی وعده بهبود وضعیت معیشتی بازنشسته‌ها را داده بود ولی نهتنها گره‌ای از مشکلات باز نشده است بلکه بر چالش‌ها افزوده هم شده است. همه این موارد نه‌تتها باعث سرگردانی بازنشسته‌ها شده است بلکه این سرگیجه حتی اجازه درک اینکه همسانسازی چه می‌خواهد بکند مشخص نیست و همچنان که در ادامه اشاره خواهیم کرد حتی تعریف مشخصی برای این روند وجود ندارد. در ادامه این گزارش به آخرین وضیت بازنشسته‌هایی که در انتظار همسانسازی حقوق‌ها هستند خواهیم پرداخت.
دریغ از یک زندگیِ بسیار ساده
«حسین غلامی»، فعال صنفی بازنشستگان کارگری با انتقاد از تورم سنگین و ناتوانی دولت‌ها در کنترل بازار گفت: «لایحه بودجه‌ای که توسط دولت چهاردهم تنظیم و به مجلس ارائه شده به روشنی حکایت از ترجیح منافع اقلیت بر اکثریت دارد. متاسفانه بازهم ما به حاشیه رفته‌ایم، در این سند، بودجه‌های برخی نهادها چند برابر شده اما مزد و حقوق فقط ۲۰ درصد افزایش یافته آیا این سیستم، مصداق عدالت است و آیا این بودجه از زمره‌ی همان اقداماتی‌ست که برای رفع تبعیض وعده داده بودند؟»
او در همین مورد و با بیان اینکه «در چنین اوضاع و احوال نابسامانی، مطالبات بازنشستگان به راستی حداقلی‌ست» ادامه می‌دهد: «آنچه بازنشستگان در اعتراضات و تجمعات خود طلب می‌کنند، کف یک زندگی ساده است، آن‌ها حداقل‌های حیات را می‌خواهند؛ و اگر با چنین خواسته‌های حداقلی‌ای مخالفت کنند یا با کنش‌گری بازنشستگان برخورد نمایند باتوجه به اینکه تا امروز این اتفاق افتاده است، معنایی جز این ندارد که برای ۹۰ درصد از جمعیت کشور و حق حیات آن‌ها، حقی قایل نیستند. معنایش این است که برایمان یک سرنوشت محتوم در نظر گرفته‌اند: کار و کار و فربه کردن دولت و محرومیت از یک زندگی ساده، یک زندگیِ بسیار ساده.»
ابهام در حقیقت همسانسازی
«سعید علیزاده»، فعال بازنشسته تامین اجتماعی در انتقاد از نحوه‌ی اجرای همسانسازی گفت: «متناسب‌سازی چیست؟ از نظر بازنشستگان، همسانسازی یعنی جبران عقب ماندگی اولین حقوق بازنشستگی نسبت به حداقل دستمزد سال بازنشستگی و به عبارتی حفظ قدرت خرید در سطح اولین حقوق بازنشستگی دریافتی. در حال حاضر بازنشستگان حداقلی بگیر از سال ۱۳۸۷ تا سال جاری حدود ۶۰ درصد و بازنشستگان سایر سطوح تا حدود ۱۱۰ درصد عقب ماندگی حقوق از نرخ تورم ۱۶ساله دارند که باید جبران می‌شد. علت این عقب ماندگی هم این است که در این ۱۶ سال سازمان تامین اجتماعی برخلاف ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی، برای افزایش سالانه مستمری بازنشستگان از مصوبات ناعادلانه‌ی شورایعالی کار تبعیت نموده است. باید بدانیم مبلغ یک‌درصد افزایش مالیات بر ارزش افزوده که در بودجه سال جاری از اول سال از ۹۰ میلیون ایرانی برای همسانسازی گرفته شده چند میلیون همت است؛ چه میزان از آن صرف همسانسازی شده و چرا سهم بازنشستگان تامین اجتماعی «هیچ» است؟»
