«اکونگار» در گفت‌وگو با فعال صنفی رانندگان بررسی کرد
کسی صدای خُردشدن استخوان راننده‌ها را نشنید / افزایش چالش معیشتی رانندگان ماشین‌های سنگین
فشارهای اقتصاد روزافزون همه اقشار را با آسیب‌های جدید روبه‌رو کرده است که یکی از این صنف‌ها رانندگان خودروهای سنگین هستند. یکی از آنها در تماس با خبرنگار ما می‌گوید که از جان خود می‌گذرد ولی نمی‌توان جواب خواسته‌های معیشتی خانواده را بدهد. در این مورد بیشتر می‌خوانید.
به‌گزارش اکونگار: صنف رانندگان و کامیون‌داران را باید در مطالباتی که سال‌ها بر زمین مانده خلاصه کنیم. صنفی که اعضای آن با سختی‌های فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند و البته از اهمیت بالایی هم برخوردارند. در سال‌های اخیر اما با افزایش آگاهی در بین رانندگان ماشین‌های سنگین رفته رفته مطالبه‌گری آنها گسترش یافته است و امید این می‌رود که در ادامه بتوانند به خواسته‌های صنفی و قانونی خود دست پیدا کنند. در ادامه این گزارش با یکی از فعالان صنفی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم. ناصر در این مصاحبه اشاره‌ای خواهد داشت به مشکلاتی که با آنها دست به‌گریبان هستند.
کسی خبر دارد بر ما چه می‌گذرد؟
«ناصر»، راننده ماشین باربری سنگین و فعال صنفی در پاسخ به این سوال که در فعالیت خود با چه چالشهایی روبه‌رو است، به‌خبرنگار «اکونگار» می‌گوید: «به‌عنوان یک راننده از صبح تا شب، زندگی‌ام در جاده‌های طولانی ایران می‌گذرد. اما کسی نمی‌داند ما زیر این بار سنگین چه می‌کشیم. آیا کسی خبر دارد که در این روزهای که با بحران اقتصادی همراه است چگونه باید به خرج کردن ادامه دهیم؟ مبلغ کرایهها دیگر جواب‌گوی مخارج نیست و هر بار برای تعمیر و تجهیز ماشین باید پول بیشتری نزول کنیم. مثلا هربار که می‌خواهم لاستیک خریداری کنم و یا ماشینم را تعمیر کنم، باید نگران این باشم که چطور قسط‌هایش را بدهم و پول نزولی را چگونه پس بدهم. اطمینان داشته باشید که کسی صدای خرد شدن استخوان‌های ما را نشنید.»
مشکلات معیشتی ما را باور کنید
او در همین مورد ادامه می‌دهد: «از این موضوعات گذشته من سرپرست خانواده‌ای چهارنفره هستم در وضعیتی که قیمت‌ها هر روز بالا می‌رود و تورم افزایش پیدا می‌کند چطور باید جواب‌گوی شکم خانواده باشم؟ هزینه‌ها و قیمت‌ها هر روز افزایش پیدا می‌کند ولی درآمد همکاران ما همچنان ثابت مانده است، به‌هرجایی هم انتقاد می‌کنیم جوابی نمی‌دهند. من تمام عمرم را در جاده‌ها می‌گذرانم ولی آنچه بر من می‌گذرد مهم نیست چون وقتی به خانه برمی‌گردم، شرمنده همسر و بچه‌هایم می‌شوم زیرا پولی برای آینده‌شان پس‌انداز نکرده‌ام.»
نرخ پایین کرایهها و دلال‌های درصدبگیر
این فعال صنفی با اشاره به مبلغ پایین کرایهها اضافه می‌کند: «اگر شما به‌عنوان یک فرد ثالث نرخ‌های کرایه‌های ما را بررسی کنید به ارقام خنده‌داری برخورد می‌کنید. کرایه‌ای که می‌گیرم، حتی هزینه گازوییل و روغن را تاوان نمی‌دهد به‌همین دلیل مجبوریم هم به خودمان بیشتر فشار بیاوریم و هم به ماشین. چرا باید با نرخ‌های چند سال پیش کار کنیم، وقتی همه چیز گران‌تر شده؟ از همکاران و به‌ویژه تشکلات قانونی می‌خواهم تا راهی پیش پای ما بگذارند تا حداقل از ظرفیت‌های قانونی خودمان استفاده کنیم. حالا در این شرایط درصد قابل توجهی از هزینه به جیب دلال‌ها می‌رود که این موضوع هرگز برای ما خوش آیند نخواهد بود.»
چالش خدمات رفاهی و ایمنی
ناصر با برشمردن چالش‌های رفاهی که آسیب‌های فراوانی به همراه دارد می‌گوید: «بارها در این مورد گفته‌اییم که ما راننده‌ها در طول مسیر هیچ امکانات رفاهی نداریم و برخی از اماکن رفاهی هم به‌دلیل حجم ماشین از پارک کردن و استراحت کردن در محدوده پارکشان جلوگیری می‌کنند. همین باعث شده تا خیلی از شب‌ها روی صندلی ماشین بخوابیم. در مورد چالش‌های ایمنی باید به وضعیت جاده‌ها هم اشاره کنیم. وضعیت به‌گونه‌ای بغض‌آلود است که کمتر جای سالم در مسیر باقی مانده و همین حوادث را افزایش می‌دهد. اگر خدای نکرده تصادفی شود، حتی بیمه درست‌وحسابی هم نداریم که از ما حمایت کند.»
