پرداخت هزینه‌های ناترازی صندوق‌های بازنشستگی از جیب فعالان صنعت احداث
عضو هیات نمایندگان اتاق تهران معتقد است که چرا هزینه چند دهه ناکارآمدی بنگاه‌داری و اتلاف منابع صندوق‌های بازنشستگی را امروز باید از شرکت‌های فعال صنعت احداث کشور گرفت؟
به گزارش اکونگار جلسه ملاقات شورای هماهنگی تشکل‌های مهندسی صنفی و حرفه‌ای کشور با رئیس جمهور امروز برگزار شد.
درخواست بخش خصوصی از وزیر کار درباره مشاغل سخت
سهیل آل رسول، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران در این جلسه خطاب به دکتر پزشکیان گفت: به استناد بارها حضور شما در پروژه خودمان در راه‌آهن میانه- تبریز ایمان دارم در بین مسئولین نظام شما از جمله آگاه‌ترین ایشان به احوال شرکت‌های مهندس مشاور و پیمانکار هستید. از این رو به‌خوبی میدانید که ناشی از کاهش بودجه‌های عمرانی، انباشت مطالبات ما نزد دولت، مهاجرت نیروهای متخصص و تراز اول ما و فشارهای روز افزون سازمانهای تامین اجتماعی ومالیاتی، حال صنعت کشور اصلا خوب نیست.
وی افزود: مردم و فعالین اقتصادی در لایحه پیشنهادی بودجه 1404 شما توجه به عمران و آبادانی و رفع مشکلات معیشتی را جستجو می‌کنند، فارغ از برخی اقدامات شفاف‌کننده قابل تقدیر در حوزه درآمدی و هزینه‌ای، اما تغییر در بودجه‌های عمرانی اساساً محسوس نیست. تازه همین بودجه ناچیز طرح‌های تملک‌دارای در مرحله تخصیص اولین قربانی، کسری بودجه کاملاً محتمل دولت خواهد بود.
این فعال اقتصادی تاکید کرد: اگر هدف، توسعه و پیشرفت کشور و کاهش معضلات معیشتی مردم است چرا از بودجه نهادها و ارگانهای غیرمولد در اقتصاد کاشته نشده؟ یا حداقل ثابت نگاه داشته نشده تا امکان بیشتری برای ارتقای بودجه‌های عمرانی کشور فراهم آید؟ همه متخصصان آگاهند که سریع‌ترین روش برای توسعه اشتغال مولد کشور در همین بخش صنعت و احداث فراهم است.
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران تصریح کرد: درآمدهای مالیاتی پیش‌بینی نشده در بوجه هم نوید حرکت به سمت عدالت مالیاتی نمی‌دهند. در کنار کارمندان و کارگران فعالین، صنعت احداث شفاف‌ترین بخش اقتصاد از منظر مالیاتی هستند. پیمانکاران و مهندسان مشاور که با دستگاه‌های اجرایی و نهادهای عمومی کار می‌کنند ریالی کتمان درآمد ندارند؛ اما کلیه روابط جدید سازمان امور مالیاتی در این سال‌ها به جای اینکه به تاریکخانه‌های مالیاتی، فعالیت‌های سوداگرانه و صنوف حِرف فراری از مالیات تمرکز کنند، هرسال فشار بیشتر بر شانه‌های خسته شرکت‌های قانونی و زخم‌خورده صنعت وارد می‌کنند.
وی ادامه داد: بخش‌هایی که درآمدهای سیال و غیرمتمرکز دارند هر روز به روشی از زیر مالیات‌ستانی شما گُرده خالی می‌کنند. پایانه فروشگاهی ابلاغ می‌کنید به سراغ کارت‌‌به‌کارت می‌روند، کارت‌های تجاری تعریف می‌کنید تعداد کارت‌هایشان را زیاد می‌کنند و......
آل‌رسول در ادامه گفت: ما از ناترازی‌های صندوق بازنشستگی و کسری‌های شدید سازمان تامین اجتماعی بی‌خبر نیستیم، اما چرا هزینه چند دهه ناکارآمدی بنگاه‌داری و اتلاف منابع آن‌ها را امروز باید از شرکت‌های فعال صنعت احداث کشور گرفت؟
وی گفت: در سال 1399 پس از یکسال تلاش مشترک بین سازمان تامین اجتماعی و فعالین بخش خصوصی در چارچوب قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار، بخشنامه تنقیح و تخلیص قوانین تامین اجتماعی به شماره 12101/99/100 مورخ 20/12/1399 صادر شد که علیرغم برخی اشکالات؛ نوید بخش رعایت انصاف و وحدت رویه در این حوزه بود.
به گفته وی، از آن سال تا امروز ده‌ها بخشنامه و آئین‌نامه جدید از طرف سازمان صادر شد که از آن جمله دریافت ناعادلانه وجوه حق بیمه در پروژه‌های عمرانی از بخش خصوصی یا بخشنامه گردش حساب و غیره است، درحالیکه به لحاظ قانونی پرداخت این وجوه در تعهد مستقیم دستگاه‌های مجری است.
عضو هیات نمایندگان اتاق تهران گفت: در راستای مقررات‌زدائی، پیشنهاد داریم کلیه دستورالعمل‌های درآمدی بعد از بخشنامه تنقیح و تخلیص قوانین تامین اجتماعی که عمدتاً خلاف قانون وضع شده همگی برخلاف قانون بهبود مستمر فضای کسب‌و‍‌کار و بدون مشورت با بخش خصوصی ابلاغ شده‌اند را یکجا لغو بفرمائید؛ به این امید که نمونه کارآمدی شود از حذف نظام پیچیده بوروکراتیک و بازگشت متن قانون.
وی افزود: رتبه ایران از منظر فساد برازنده حکمرانی مانیست. در ملاقات هفته گذشته فعالین اقتصادی باریاست محترم قوه‌قضائیه، ایشان در بخشی از فرمایشاتشان به فعالین توصیه داشتند رشوه نپردازند.
وی در پایان تاکید کرد: شاید شما هم آگاه باشید اغلب شرکت‌های مهندس مشاور و پیمانکار نه برای زیاده‌خواهی بلکه برای احقاق حقوق بدیهی خود در سازمانهای مالیاتی، تامین اجتماعی و دریافت مطالبات انباشته شده سنواتی‌شان گرفتار فشارهای ناروا از فساد روبه‌گسترش و بعضاً عریانی هستند که با عدم تمکین به آن عملاً آخرین میخ را بر تابوت خود خواهند کوبید. مبارزه با فساد با ایجاد سامانه‌های جدید با اسم‌های پرطمطراق حاصل نمی‌شود؛ لازم است اراده جدی کشور را از این فشار مضاعف و شُبه‌برانگیز خلاص کند.
