معاون اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفت‌وگو با«اکونگار» اعلام کرد
پیش‌شرط صادرات فولاد ایران به اروپا چیست؟ / فولادسازان برای برآورده‌سازی این پیش‌شرط با چالش مواجهند
معاون اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران گفت: ایران در زمینه تولید فولاد سبز به دلیل نوع تکنولوژی‌ای که از حدود ۵۰ سال قبل انتخاب کرده چند گام از سایر دنیا جلوتر است اما از آنجایی که سال ۲۰۵۰ فولادهایی که با درصد مشخصی از کربن به بالا باید تولید شوند امکان صادرات به اتحادیه اروپا را ندارند، باید خودمان را به این الزامات برسانیم.
به گزارش اکونگار، زنگ خطر تهدید محیط زیست و سرنوشت مبهم کره زمینی ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای به صدا درآمده و این موضوع باعث شده است جامعه جهانی برای کاهش انتشار این گازها چاره‌اندیشی کنند. در این میان از آنجایی که طبق آمار جهانی سهم فولاد در آلودگی ۷.۹درصد اعلام شده، تغییر راه و روش تولید فولاد در دستور کاز کشورها قرار گرفته است.
درواقع صنعت فولاد به دلیل مصرف انرژی بالا و در نتیجه انتشار بالای دی‌‌‌اکسیدکربن به یکی از منابع عمده سهیم در گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم تبدیل شده است؛ همچنین این صنعت یکی از چالش‌‌‌برانگیزترین صنایع در زمره تولید کربن است. در چنین شرایطی موضوع تولید فولاد سبز گه از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر و هیدروژن سبز تولید می‌شود و در چرخه آن هیچ‌گونه سوخت‌های فسیلی مصرف نمی‌شود در جامعه جهانی مطرح شده و قوانین بازدارنده صادرات فولاد به اروپا لزوم حرکت در راستای فولاد سبز را دوچندان کرده است.
ایران باید در تولید فولاد سبز خود را به الزامات جهانی برساند
وحید یعقوبی، معاون اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با بیان اینکه ایران در زمینه تولید فولاد سبز به دلیل نوع تکنولوژی‌ای که از حدود 50 سال قبل انتخاب کرده چند گام از سایر دنیا جلوتر است در گفت‌وگو با «اکونگار» اظهار کرد: از آنجایی که سال 2050 فولادهایی که با درصد مشخصی از کربن به بالا تولید شوند امکان صادرات به اتحادیه اروپا را ندارند، باید خودمان را به این الزامات برسانیم.
تولید فولاد در جهان چه سهمی در آلودگی هوا دارد و دلیل آن چیست؟
حدود هفت درصد آلایندگی دنیا مربوط به صنعت فولاد است. دلیل این موضوع آن است که 75 درصد تولید فولاد در دنیا به روش کوره بلند و استفاده از زغال سنگ است. به همین دلیل حرکت دنیا به سمت تولید فولاد سبز آغاز شده است.
ایران در این زمینه چه وضعیتی دارد؟
در ایران تولید فولاد به روش احیای مستقیم و استفاده از کوره‌های القایی صورت می‌گیرد. درواقع میزان آلایندگی در صنعت فولاد ایران که به روش احیای مستقیم کار می‌کند بسیار کم‌تر است. یکی از استراتژی‌هایی که در زمینه تولید فولاد سبز در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد این است که تولید توسط کارخانه‌های کوره بلند به سمت استفاده از تکنولوژی کوره قوس و کوره الکتریکی حرکت کند. ایران در زمینه تولید فولاد سبز به دلیل نوع تکنولوژی‌ای که از حدود 50 سال قبل انتخاب کرده در تولید فولاد سبز چندگام جلوتر از سایر دنیا است و تولید فولاد در ایران آلایندگی کمتری در پی دارد.
بنابراین نیازی به تغییر سبک تولید فولاد در ایران وجود ندارد؟
ایران دهمین تولیدکننده فولاد دنیا است و طبق هدف‌گذاری‌های انجام شده باید به هفتمین تولیدکننده فولاد دنیا برسد و جزو صادرکننده‌های برتر دنیا باشد؛ بنابراین باید خود را با الزامات زیست محیطی دنیا مطابقت دهیم. از سال 2050 فولادهایی که با درصد مشخصی از کربن به بالا تولید شوند امکان صادرات به اتحادیه اروپا را ندارند و ایران نیز باید خود را به این الزامات برساند. در این راستا باید درصد کربن‌زایی صنعت فولاد را کاهش دهیم. یکی از اقداماتی که باید در این زمینه انجام شود و برخی از شرکت‌ها هم به سمت آن حرکت کرده‌اند استفاده از سوخت‌های هیدروژنی و اکسیژنی است. زیرا استفاده از هیدروژن می‌تواند در فرایند احیا و تولید آهن اسفنجی موثر باشد.
وضعیت شرکت‌های بزرگ فولادی در تولید فولاد سبز چگونه است؟
در حال حاضر فولاد هرمزگان و فولاد شادگان (زیرمجموعه فولاد خوزستان) به سمت استفاده از هیدروژن حرکت کرده اند. شرکت‌های بزرگ فولادی قراردادهایی در این زمینه منعقد می‌کنند و تحقیقاتی انجام می‌دهند. در دنیا از هیدروژن در واحدهای احیا استفاده می‌شود و اخیرا کنفرانسی در فولاد هرمزگان در این راستا برگزار شد.
تولید فولاد سبز در ایران با چه چالش‌هایی مواجه است؟
چالش های تولید فولاد سبز در ایران عمدتا موضوعات سرمایه گذاری و مالی است؛ زیرا تکنولوژی آن در ایران وجود دارد و باید توسعه یابد. استفاده از هیدروژن به دلیل قیمتی که دارد در فرایند احیای مستقیم به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست و شرکت‌ها سعی می‌کنند به این سمت حرکت نکنند. اما با توجه به الزاماتی که انجمن جهانی فولاد تعیین کرده است، باید فکری به حال آن کرد. نرخ سرمایه‌گذاری باید نرخ دولتی باشد و شرکت‌های دانش‌بنیان باید روی تکنولوژی‌هایی کار کنند که استفاده هیدروژن هزینه کمتری برای فولادسازها داشته باشد
