روایت اکونومیست از درس‌های «صعود جاه‌طلبانه» امارات در جهان
نشریه اکونومیست در یکی از سرمقاله این هفته خود به پیشرفت‌های امارات متحده عربی در عرصه‌های مختلف، به‌خصوص در حوزه اقتصادی، پرداخته است و درس‌های «صعود جاه‌طلبانه» این کشور را برای سایر کشورها بررسی کرده است.
به گزارش اکونگار به نقل از دنیای اقتصاد؛ در چند هفته آینده، دبی پرجنب‌وجوش خواهد بود. هزاران دیپلمات، کنشگر و فعال کسب‌وکار برای شرکت در اجلاس آب‌وهوایی سازمان ملل، به این شهر سفر خواهند کرد. در این اجلاس، مهارت امارات در تعامل با کشورها و صاحبان صنایع مختلف با منافع متنوع به نمایش گذاشته خواهد شد. البته این تنها دلیلی نیست که باید به این کشور توجه کرد.
بررسی تجربه امارات، نحوه شکوفایی در عصر جهان چندقطبی را نیز نشان خواهد داد. تنها ۰.۱درصد مردم جهان در این کشور ساکنند و تنها ۰.۵درصد تولید ناخالص داخلی جهان مربوط به آن می‌شود؛ اما ۱۰درصد ذخایر نفت جهان در امارات قرار دارد و این ثروت به آن کمک می‌کند که بیشتر از وزن خود درجهان نقش بازی کند.
به‌رغم فضای بسته سیاسی، امارات یکی از بازترین اقتصادهای جهان را دارد. امارات متحده نزدیک آمریکاست، اما بزرگ‌ترین شریک تجاری‌اش چین است. امارات مرکز کسب‌وکارهای هندی و آفریقایی است و این امر آن را به سنگاپور خاورمیانه تبدیل کرده است. درنتیجه، باوجود زبانه کشیدن شعله‌های جنگ در خاورمیانه و تشدید رقابت ابرقدرت‌های جهان، امارات به حرکت خود در مسیر شکوفایی ادامه می‌دهد. رشد اقتصادی بدون نفت سالانه این کشور تقریبا ۶درصد است که تنها هند آن را تجربه می‌کند و غرب و حتی این روزها چین تنها رویای آن را دارند.
تلاش تجار چینی، سرمایه‌داران بزرگ هندی، میلیاردرهای روسی و بانکداران غربی برای دستیابی به ثبات و موفقیت منجر به سرازیر شدن استعداد و ثروت به امارات شده است. سال گذشته، این کشور بیشترین سرمایه خارجی برای توسعه «پروژه‌های بکر» را بعد از آمریکا، بریتانیا و هند جذب کرد.امارات همچون سنگاپور به پناهگاه امن منطقه خود تبدیل شده است. اما درحالی‌که صعود سنگاپور با عصر طلایی جهانی‌شدن همزمان شد، امارات درحال بهره بردن از فرصتی است که هرج و مرج و بی‌نظمی درمنطقه برای رشد آن ایجاد کرده است. به اعتقاد اکونومیست، موفقیت‌ها و ناکامی‌های این کشور برای قدرت‌های متوسطی که به دنبال رشد در جهان ازهم گسیخته کنونی هستند، درس‌هایی دارد.یکی از این درس‌ها تکیه بر توانایی‌های اقتصادی خود است.
امارات سهم خود از شکست‌های اقتصادی را تجربه کرده است. برجسته‌ترین نمونه، رشد عنان‌گسیخته ساخت‌وساز در دبی به پشتوانه استقراض بود که به بحران سال۲۰۰۹ منجر شد. توجه بیش‌اندازه به فناوری بلاک‌چین نیز رنگ باخته است. اما در سایر حوزه‌ها، این کشور بطور تحسین‌برانگیزی از مزیت‌های خود استفاده کرده است.اپراتورهای بندری این کشور اکنون در سایر کشورها، از انگلیس گرفته تا هند و فیلیپین، فعالیت دارند. شرکت اماراتی DP World، تقریبا یک‌دهم فعالیت‌های لجستیکی مربوط به حمل‌ونقل کانتینری درجهان را انجام می‌دهد. شرکت اماراتی مصدر نیز یکی از بزرگ‌ترین توسعه‌دهندگان انرژی‌های پاک درجهان است و در پروژه‌های توسعه مزرعه‌های بادی و نیروگاه‌های خورشیدی در سراسر دنیا سرمایه‌گذاری کرده است.
درهمین حال، دسترسی به سرمایه فراوان و توان بالای محاسباتی و پردازش داده، شرایط را برای تبدیل شدن امارات به یکی از قطب‌های هوش مصنوعی بعد از آمریکا و چین فراهم کرده است.
درس دیگر استقبال از استعدادهای خارجی است. باتوجه به جمعیت کم محلی این کشور، امارات به مهاجران ماهر و نیمه‌ماهر زیادی نیاز دارد، و جهان نیز پر است از افراد جسور که می‌خواهند زندگی خود را بسازند. درآخر باید به بهره‌ای که امارات از تجارت با سایر کشورها برده است، اشاره کرد. درحالی‌که کشورهای دیگر به سیاست صنعتی و حمایت‌گرایی روی آورده‌اند، امارات به مبادله با دیگران اهمیت می‌دهد و از مزایای آن استفاده می‌کند.
