ناتوانی «شی» در اداره چین جدی است!

به گزارش اکونگار به نقل از اقتصاد نیوز، شی جین پینگ پس از آن که در قامت رهبر مادام العمرچین مانور قدرتش را آغاز کرد و وفاداران خود را در نهادهای برجسته حزب جای داد، با چالش های جدی دست به گریبان شده‌ا‌ست. امواج بلند و طوفان‌های خطرناک تلاش او برای شناور نگه داشتن کشتی دولتی را دشوارتر کرده است.از همین رو در باب این که آیا رهبر عالی چین و دفتر سیاسی تازه تأسیسش  می توانند به مشکلات پیش رو پایان دهند، تردیدها بسیار است.

ریشه رسوایی‌های اخیر حزب کمونیست

جاری شدن سیل در استان «هبی» که منجر به آواره شدن حدود 1 میلیون نفر و کشته شدن حداقل 30 نفر شد، بار دیگر حکومتداری دولت شی جین پینگ را زیر سوال برد. فاجعه سیل پس از دو رسوایی بین المللی رخ داد: نخست ناپدید شدن اسرار آمیز، کین گانگ، وزیر امور خارجه چین و جایگزینی اش با وانگ یی، که پیشتر به سمت عضو دفتر سیاسی مسئول دیپلماسی ارتقا یافته بود. یکی از دلایلی که در باب چرایی ناپدید شدن وزیر خارجه چین می گویند، نزاع و رقابت های درونی ساختار وزارت خارجه است. اگر چنین تحلیلی را باور کنیم، شی نتوانسته مانع از نزاع های داخلی در میان مقامات ارشد وزارت امور خارجه شود؛ گزاره ای که تاثیر نامطلوبی بر فعالیت های دیپلماتیک چین دارد.همچنین گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه نامزد کین، برای واشنگتن کار می کند و از همین رو برخی از اسناد مهم را در اختیار سازمان های اطلاعاتی امریکا قرار داده است. تئوری دیگر این است که رسوایی کین مربوط به شکستش در برابر پسر ژنرال لی یوچائو، فرمانده برکنار شده واحد موشکی ارتش آزادیبخش خلق؛ همانی که اطلاعات ارتش آزادی بخش را در اختیار آمریکا قرار داد.چنین تئوری ها و گمانه زنی ها صرفا آسیب پذیری ساختار تحت رهبری شی را عریان تر می کند.

همزمانی انتشار گزارش‌هایی در باب فساد در بخش هایی از ارتش خلق چین ایجاد شده با ناپدید شدن غیرقابل توضیح کین، سوال هایی را در مورد توانایی‌های اداری شی مطرح کرده است. شی اغلب به‌عنوان مردی قدرتمند شبیه مائو شناخته می‌شود که توسط عناصری دیوانه احاطه شده. با این همه آنگونه که موسسه مطالعاتی جورج تاوننوشته، در حالی که شی به واسطه طرح های بزرگی مانند «جوان سازی ملت چین» و «ابتکار کمربند جاده» مشهور است، اما ظاهرا اطلاعات اندکی از آنچه در ساختار تحت رهبری اش می‌گذرد، دارد.زمانی که کین وزیر امور خارجه شد، در ترسیم توانایی هایش ناکام ماند. از همین رو گفته می‌شود شی از شکست کین در ترمیم روابط چین با کشورهای بزرگ اروپایی یا ایجاد شکاف بین ایالات متحده و اتحادیه اروپا که یکی از مهمترین اهداف دیپلماتیک جمهوری خلق چین است، ناراضی است.

اقتصاد خوابیده بر روی بمب ساعتی

سیاست های شکست خورده «شی» اقتصاد چین را به شکل منفی تحت تاثیر گذاشته، بی دلیل نیست که جو بایدن اعلام کرد که اقتصاد چین انگاری روی بمب ساعتی قرار دارد. شی که از سال 2012 قدرت را در دست دارد، ساختار اساسی اقتصاد را تغییر نداده ، یعنی عمدتا در این حوزه به سه اهرم صادرات، هزینه‌های مصرف‌کننده و ورودی دولت (به ویژه در زیرساخت‌ها و املاک) متکی است. در ژوئن سال  جاری، صادرات نسبت به سال قبل 12.4 درصد کاهش یافت. مصرف نیز به دلیل این واقعیت که خانوارهای متوسط درگیر بدهی هستند سقوط کرد. علاوه بر این، نرخ بیکاری در میان جوانان چینی از 20 درصد فراتر رفته است.در حالی که مصرف واقعی خانوارها 53 درصد از تولید ناخالص داخلی ژاپن و 70 درصد تولید ناخالص ملی ایالات متحده را تشکیل می دهد، در چین این رقم در سال 2021 فقط 40 درصد بود. اوایل سال 2023، بدهی خانوارهای چین به 63.3 درصد از تولید ناخالص داخلی رسید.در شرایط کنونی دولت منابع محدودی برای انجام پروژه های زیربنایی مانند ساخت راه آهن های سریع السیر و فرودگاه های جدید دارد. این در حالی است که برخلاف ایالات متحده یا اروپا، بانک خلق چین نرخ وام را کاهش داده است.

با توجه به نشانه‌های غیرقابل انکار مبنی بر اینکه اقتصاد چین به دنبال برداشتن قرنطینه‌های مربوط به کووید صفر در دسامبر گذشته نتوانسته به نرخ رشد عادی بازگردد، تردیدها در مورد سیاست‌گذاری اقتصادی حزب-دولت نیز افزایش یافته است. این امر با سیاست ظاهرا متناقض درخواست از شرکت‌های چندملیتی برای افزایش سرمایه‌گذاری‌های خود در چین از یک سو، همراه با تعریف مقررات جدید برای مبارزه با کارگران که حزب مدعی است در قامت جاسوس در شرکت‌های خارجی فعالیت دارند، تقریبا ثابت شده است. در حالی که چرخش در سیاست های رهبری شی به سمت بخش غیردولتی مورد تحسین رهبران بخش خصوصی مانند پونی ما و وانگ جیانلین قرار گرفته ، کارآفرینان بخش خصوصی همچنان منتظر اقدامات عملی و ملموس تری مانند کاهش نرخ بهره از سوی دولت هستند. آنگونه که ژنگ یونگ‌نیان، اقتصاددان کهنه کار چین و مشاور شورای دولتی این کشور ادغان کرده، بخش قابل توجهی از شرکت‌های غیردولتی تصمیم گرفته‌اند سرمایه‌گذاری برای برنامه‌های توسعه را متوقف کنند. . سایر شرکت های خصوصی ناراضی حتی به خارج از کشور نقل مکان کرده اند