دوراهی بهبود اقتصاد کلان یا حمایت از بخش خصوصی

به گزارش اکونگار به نقل از روزنامه تعادل، جمشید عدالتیان شهریاری، فعال بخش خصوصی در یادداشتی نوشت: یکی از چالش‌های اصلی که در سال‌های گذشته برای اقتصاد ایران به وجود آمده، پاسخ دادن به این سوال است که آیا باید برای محدودیت و مشکلات کوتاه‌مدت موجود برنامه‌ریزی کرد یا باید با اصلاح کلان، شرایط را برای مدتی طولانی بهبود بخشید، به نظر می‌رسد که تداوم این چالش و موقعیت و نرسیدن به پاسخی دقیق در رابطه با آن خود به عاملی برای سردرگمی در اقتصاد ایران تبدیل شده است. 

وقتی ما می‌گوییم که در طول سال چند میلیارد دلار قاچاق کالا در کشور وجود دارد، یعنی نمی‌توان انتظار داشت که این ارقام از سوی کوله‌بران یا ته‌لنجی‌ها به ثبت رسیده باشد. اگر قصد داریم با قاچاق فعلی مبارزه کنیم باید ببینیم چه افرادی تامین‌کننده این منابع مالی برای قاچاق هستند و با توجه به اینکه تعداد افرادی که بتوانند این حجم از پول را وارد قاچاق کنند زیاد نیست، مقامات می‌توانند برای آن راهکارهایی پیدا کنند. واقعیت این است که وضعیت اقتصادی ساکنان این مناطق تحت تاثیر عوامل کوتاه‌مدت نیست و فراموشی مسائل کلان و عدم برنامه‌ریزی برای توسعه اقتصادی باعث شده که زیرساخت‌های فعالیت اقتصادی در این مناطق به وجود نیاید. همین مساله را می‌توان در دیگر حوزه‌ها نیز رصد کرد. اگر راجع به نیروی کار صحبت کنیم، مشخصا شما دو شیفت هم کار کنید و باز زندگی مالی درستی نداشته باشید، حس مهاجرت به شما دست می‌دهد. طبق قانون گفته شده است که حقوق و دستمزد باید بر اساس تورم افزایش پیدا کند در حالی که اینگونه نیست، یعنی کارمندان و کارگران از تورم عقب مانده‌اند. این وضعیت باعث بی‌انگیزگی برای کار می‌شود. کنترل تورم در اقتصاد باید صورت بگیرد تا از این بحران عبور کنیم. باید یک سیاست انقباضی در اقتصاد توسط دولت اتخاذ شود و از نشر اسکناس بدون پشتوانه خودداری کنند تا اقتصاد به چرخه واقعی خود برگردد. این چالش حتی در مسائل کلان ما نیز اثرات منفی خاص خود را گذاشته است. باید توجه داشت که اولین مورد در سرمایه‌گذاری میزان سود پروژه و امنیت آن است، از همین روی چین هم در این زمینه ملاحظاتی دارد و به نظر می‌رسد که اندکی در رابطه با ایران محافظه‌کارتر شده است. در این شرایط لازم است که روی دیپلماسی اقتصادی و سیاسی کار شود وگرنه با مشکل مواجه خواهیم شد. باید این مساله راهم در نظر داشته باشیم که هر کشور ملاحظات و منافع خاص خود را دارد. به این ترتیب بهبود موقعیت کلان و کاهش چالش‌ها اولویتی جدی است که باید به آن توجه ویژه کرد.