ارزش ۴۰۰ میلیارد دلاری خرده فروشی لوازم خانگی بزرگ در ۲۰۲۲

به گزارش اکونگار به نقل از بازار؛ لوازم خانگی بازار متنوعی است که همه چیز را از قهوه سازهای کوچک تا یخچال های چهار دری عظیم که می توانند مواد غذایی کافی برای تغذیه یک روستا را در خود جای دهند را پوشش می دهد. در حالی که اولین لوازم خانگی، اجاق گاز و ظروف برقی در اوایل دهه ۱۹۰۰ وارد بازار شد، در دسترس بودن و تنوع از آن زمان به بعد افزایش یافته است و تقاضا برای لوازم خانگی تبدیل به یک صنعت جهانی به ارزش چند صد میلیارد دلار در هر سال شده است. این در شرایطی است که پیش‌ بینی می ‌شود که بازار لوازم خانگی رشد کند و از رشد پویای بازار خانه‌های هوشمند سود ببرد.

بر اساس این گزارش در حالی کشورهای برتر در تولید لوازم خانگی عمدتاً چین، آمریکا، آلمان، ژاپن و کره جنوبی هستند که این کشورها به دلیل داشتن صنایع تولیدی قوی، فناوری پیشرفته و نیروی کار ماهر، در تولید و صادرات لوازم خانگی برتری دارند.

از سوی دیگر بر اساس داده های منتشر شده از سوی سایت Statista صنعت لوازم خانگی سالانه چند صد میلیارد دلار فروش در دو دسته اصلی خود یعنی «لوازم خانگی کوچک و عمده» ایجاد می کند. به طوری که در سال ۲۰۲۲، فروش خرده فروشی لوازم اصلی در سراسر جهان از ۴۰۰ میلیارد دلار فراتر رفت، در حالی که فروش لوازم کوچک به ۲۴۰ میلیارد دلار رسید. از سوی دیگر بیشتر فروش لوازم خانگی هنوز به صورت آفلاین انجام می شود، زیرا فروش الکترونیکی لوازم اصلی یک چهارم بازار را تشکیل می دهد. این سهم در دسته لوازم کوچک تا حدودی بیشتر است.

قوانین جدید؛ چالش پیش پای فعالان صنعت لوازم خانگی

لوازم خانگی ایران نیز جزو صنایع فعال است که همراه با خود چالش ها و حواشی بسیاری همراه دارد. به طوری که مصطفی کُلیلا، فعال صنعت لوازم خانگی می‌گوید: بیشترین چالشی که الان در صنعت لوازم خانگی به ویژه در بخش فروش داریم «قوانین جدیدی» است که در بانکداری اجرا شده و متاسفانه هنوز بازار با قوانینی همچون سقف حساب هایی که بسته شده، چک های صیادی، واریزی هایی که قرار است انجام شود، بخش مالیات و غیره سازگار نشده است و به طور مثال شاهد هستیم که بسیاری از همکاران ما فاکتورهای رسمی را نمی پذیرند و این موارد چالش زا است. به عبارت دیگر کالا فروخته می شود اما شرکت ها و فروشگاه های خریدار با قوانین جدید نمی توانند خود را سازگار کنند.

این فعال صنعت لوازم خانگی همچنین در پاسخ به این سوال که با توجه به بالا بودن تعداد رقبا در این حوزه، برای اینکه سهم بیشتری از بازار داشته باشید از چه تکنیک هایی استفاده می کنید، می‌گوید: در واقع حُسن کاری مجموعه ما در تنوع کالا و قیمت پایین است؛ یعنی بزرگترین برتری که نسبت به دیگر مجموعه ها داریم در واقع بالا بودن تنوع محصولات است. ضمن اینکه شرایط فروش ما برای همکاران بهتر است چون قیمت محصولات ما نسبت به دیگر محصولات بسیار منصفانه تر است.

بر اساس این گزارش، یکی از مهمترین گلایه های خریداران بخش لوازم خانگی بالا رفتن قیمت ها است که معتقدند گرانی های بخش لوازم خانگی بیش از آن چیزی است که باید باشد.

با این وجود این فعال صنعت در خصوص اصلی ترین عواملی که موجب گرانی های اخیر شده است؛ اضافه می‌کند: متاسفانه در لوازم خانگی فقط چالش گران شدن فلزات و آهن آلات نداریم بلکه نوسان دلار، دستمزد کارگر، حمل و نقل، مواد اولیه و غیره بر قیمت ها تاثیر می گذارد. به عبارت بهتر هر گرانی و تغییری که رخ می دهد در صنف لوازم خانگی اثر گذار است و به همین دلیل لوازم خانگی جزو چند صنفی است که همیشه در گرانی است.

خانوارهای ایرانی غالبا خواهان کالاهای اقتصادی هستند

او ادامه می‌دهد: به عنوان مثال در طول سال یک صنف نهایتا ۱۰ تا ۲۰ درصد گرانی دارد اما در برخی مواقع ما در این صنف تا ۱۰۰ درصد گرانی را تجربه کرده ایم! به طوری که شاهد بوده ایم یک کالایی که بر فرض در ابتدای سال ۲ میلیون تومان فروخته می شود در پایان سال ۴ میلیون تومان می شود در حالی که باز هم، تولید کالا با نرخ فعلی برای تولید کننده نمی صرفد.

از دیگر انتقاداتی که به محصولات لوازم خانگی از سوی خریداران وارد می شود این است که این محصولات در مقایسه با محصولات خارجی کیفیت لازم را ندارد و لذا غالبا به سمت خرید محصولات خارجی متمایل می شوند.

کلیلا در این خصوص نیز می‌گوید: ما در کشور تولیدات فوق العاده ای هم داریم اما مصرف مردم ایران غالبا کالاهای اقتصادی است در حالی که قیمت کالاهای خوب ما با برندهای خارجی یکسان می شود؛ یعنی بر فرض یک جاروبرقی خوب ایرانی حدود ۱۰ میلیون تومان قیمت دارد یک جاروبرقی خارجی با بهترین برند روز دنیا هم همین نرخ را دارد لذا مصرف کننده ترجیح می دهد کالای خارجی را خریداری کند به همین دلیل است که اکثر کارخانه داران ما در کالاهای اقتصادی بیشتر تمایل به تولید دارند چون از نظر اقتصادی، مشتری ترجیح می دهد کالای خارجی را خریداری کند. با این وجود کالای ایرانی بهتر است چون تامین قطعات دارد اما محصول خارجی وقتی خراب می شود قابل تعمیر نیست در حالی که محصول ایرانی تامین قطعات دارد.