جولان جوانمرگی در دو استان کرمان و سیستان و بلوچستان
در سال ۱۳۹۰، میانگین سن متوفیان استان سیستان و بلوچستان در آمار ارایه شده سازمان ثبت احوال، حدود ۴۸ سال بوده. تا سال ۹۵ میانگین سن متوفیان در این استان کاهشی بوده و حتی به حدود ۴۷ سال رسیده.
به گزارش اکونگار به نقل از اعتماد، طی سه سال بعد این عدد افزایش پیدا کرده و حتی در سال 1400 به 50 سال رسیده. اما در سال 1401 دوباره افت کرده تا اینکه هماکنون این عدد به 50.7 سال رسیده است. عددی که فاصله حدود 30 ساله با شاخص «امید به زندگی » در ایران دارد.
روزنامه اعتماد از جولان جوانمردگی در دو استان کرمان و سیستان و بلوچستان خبر داده است.
سن امید به زندگی در ایران چند سال است؟
به گزارش اعتماد، در بخشهایی از این گزارش میخوانید:
نگاهی به میانگین سن فوتشدگان در استانهای کشور نشان میدهد با اینکه سن و سال متوفیان در کل کشور طی یک دوره 12 ساله، 4 سال افزایش پیدا کرده و در واقع «امید به زندگی » بیشتر شده، اما در دو استان کرمان و سیستان و بلوچستان این روند «ایستا» یا کاهشی بوده است. چنانکه این دو استان که به ترتیب رتبه اول و دوم پهناورترین استانهای ایران هستند، پایینترین سن متوفیان را به خود اختصاص دادهاند.
میانگین عدد سن امید به زندگی در ایران برای هر دو جنسیت (مردان و زنان) ۷۷.۳۳سال، برای زنان ۷۸.۵۴سال و برای مردان ۷۶.۲۲سال است که البته برخی مطالعات داخلی این عدد را کمی بالاتر یا پایینتر هم اعلام میکنند.
اما در سال 1390، میانگین سن متوفیان استان سیستان و بلوچستان در آمار ارایه شده سازمان ثبت احوال، حدود 48 سال بوده. تا سال 95 میانگین سن متوفیان در این استان کاهشی بوده و حتی به حدود 47 سال رسیده. طی سه سال بعد این عدد افزایش پیدا کرده و حتی در سال 1400 به 50 سال رسیده. اما در سال 1401 دوباره افت کرده تا اینکه هماکنون این عدد به 50.7 سال رسیده است. عددی که فاصله حدود 30 ساله با شاخص «امید به زندگی » در ایران دارد.
در استان کرمان، وضعیت بغرنجتر بوده است. میانگین سن متوفیان این استان به گفته سازمان ثبت احوال، 13 سال پیش 63.4 سال بوده و سال گذشته طی یک فرآیند 12 ساله به 62.7 سال کاهش پیدا کرده است. در این سالها میانگین سن متوفیان این استان هیچگاه از 65 سال بالاتر نرفته است. در هر دو این استانها، ردپای جبرجغرافیایی و محرومیت از خدمات بهداشتی و حتی شاخصهای کیفیت زندگی دیده میشود. بهطور مثال، سالهای 1399 و 1400 کشور با بحرانی به نام پاندمی کرونا روبهرو بوده است و طبیعی است که در نبود واکسن و اقدامات پیشگیرانه، میزان مرگ و میر در این دو سال بالا باشد که در نمودار هم این موضوع دیده میشود. اما چرا و چگونه در سالهای بعد از پاندمی نیز این روند بهبود نیافته است؟
در حالی که متوسط سن فوتشدگان در کل کشور طی این 12 سال 4 سال افزایش پیدا کرده، دو استان شمالی ایران یعنی گیلان و مازندران تنها استانهایی بودهاند که میانگین سن فوتشدگان در آنها بالای 70 سال بوده است. در واقع طی این 12 سال، شرایط زندگی در این استانها قطعا بهتر از سایر استانها بوده و شاخص امید به زندگی نیز رشد داشته است.