ساختوساز در تهران، بدون صرفه و پر ریسک
کاهش حاشیه سود اقتصادی در پروژه‌‌‌های ساختمانی سبب شده تا بخش زیادی از سازندگان به‌‌‌جای تولید به خریدوفروش واحدهای آماده تمایل پیدا کنند.
به گزارش اکونگار به نقل از دنیای اقتصاد؛ روزبه ظهیری، توسعه‌‌‌گر و فعال صنعت ساختمان در یادداشتی نوشت:
در سال ۹۰ برای حدود ۲۰۰ هزار واحد مسکونی مجوز صادر شد که این رقم اکنون به کمتر از ۵۰ هزار واحد مسکونی در یک سال رسیده است.
نکته مهم و البته نه‌‌‌چندان خوشایند سقوط روند صدور مجوزهای ساختمانی این است که این وضعیت در شرایطی اتفاق افتاده است که از یکسو بازار مسکن با کمبود عرضه مواجه است و از سوی دیگر رشد فزاینده قیمت‌ها در این بازار اتفاق افتاده است.
آمارها نشان می‌دهد در ابتدای دهه ۹۰ میانگین قیمت هر مترمربع مسکن در شهر تهران حدود ۲ تا ۳ میلیون تومان بود و اکنون متوسط قیمت به حدود ۷۰ میلیون تومان در پایتخت رسیده است بنابراین این سوال به وجود می‌‌‌آید که چرا در چنین شرایطی فعالان ساختمانی ترجیح می‌دهند به‌‌‌جای توسعه فعالیت‌‌‌های ساختوساز، حجم فعالیت‌‌‌های خود را کاهش دهند.
این روند نشان‌‌‌دهنده کاهش بازده اقتصادی است، طی این سال‌ها بازده بازار مسکن تحت‌تاثیر شرایط متغیرهای کلان اقتصادی کاهش پیدا کرده است. به تعبیر دیگر فعالان این بازار در یک وضعیت اقتصادی که مدام با تورم مواجه است ترجیح می‌دهند به‌‌‌جای آنکه سرمایه خود را در یک پروژه ساختمانی وارد کنند یک واحد آماده را خریداری کنند.
به همین دلیل است که طی سال‌های اخیر مشاهده می‌‌‌کنیم که افزایش قیمت قابل‌‌‌توجهی در بازار مسکن رخ داده و این افزایش قیمت با تغییرات دلار سعی کرده خودش را تطبیق دهد. هرزمان بازار ارز یک دوره ثبات را تجربه می‌کند، بازار مسکن در یک وضعیت رکودی قرار می‌گیرد و در مقابل هر وقت بازار ارز نوسان جدیدی را دارد به‌‌‌رغم شرایط رکودی که در سمت مصرف‌کننده است، قیمت‌ها در بازار مسکن شروع به افزایش می‌کنند. اکنون مسکن کاملا جنبه سرمایه‌‌‌ای پیدا کرده، و همزمان با افزایش، تقاضای مصرفی تقریبا از این بازار خارج شده است.
