گزینه پیشنهادی وزارت کار: در مورد مشاغل سخت و زیان‌آور باید به تعریف درستی برسیم
احمدی میدری وزیر پیشنهادی کار معتقد است: برخی مشاغل سخت هستند و بازنشستگی زودهنگامشان منطقی است ولی بسیاری از افراد شاغل را با ۲۰ الی ۲۵ سال سابقه کار بازنشست کرده‌ایم و پول پس‌انداز شده ناشی از این تعداد سال‌های فعالیت، کفاف دوران بازنشستگی افراد را نمی‌دهد و ایجاد سود هم نمی‌کند.
به گزارش اکونگار، احمد میدری گزینه پیشنهادی وزارت کار از سوی پزشکیان به مجلس سابقه تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی و چمران اهواز را دارد.
میدری که در مجلس ششم عضو کمیسیون اقتصادی بود، در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری به عنوان مشاور اقتصادی مسعود پزشکیان، کاندید جبهه اصلاحات حضور داشت.
مردم از افزایش سن بازنشستگی ناراضی‌اند/ این افزایش، امید و راندمان کار را کاهش می‌دهد
احمد میدری، از سال ۱۳۹۲ به عنوان معاون رفاه اجتماعی وزیر رفاه شروع به فعالیت کرد و به‌طور همزمان به سمت دبیر هیئت امنای تأمین اجتماعی منصوب شد. او از سال ۱۳۹۶ ریاست کمیته آمار بخشی (شورای آمار) وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را نیز بر عهده گرفت.
وی در زمان حضور در وزارت کار معتقد بود«وضعیت بازنشستگان اصلا ایده‌آل نیست و باید بتوانیم به سمتی برویم که صندوق‌ها پایدار باشند و همان منابعی که خود افراد در سنین کاری‌شان پس‌انداز می‌کنند، در سنین بازنشستگی آنها مورد استفاده قرار گیرد.»
میدری بارها بر وضعیت نامساعد بازنشستگان و صندوق‌های بازنشستگی تاکید داشت و می‌گفت«برخی مشاغل سخت هستند و بازنشستگی زودهنگامشان منطقی است ولی بسیاری از افراد شاغل را با ۲۰ الی ۲۵ سال سابقه کار بازنشست کرده‌ایم و پول پس‌انداز شده ناشی از این تعداد سال‌های فعالیت، کفاف دوران بازنشستگی افراد را نمی‌دهد و ایجاد سود هم نمی‌کند»
وی در روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ با انتقاد از وضعیت اقتصادی کشور در مناظره‌ای گفت« معمولا بحران در اقتصاد به سقوط نظام بانکی و نرخ ارز گفته می‌شود. وقتی نرخ بیکاری و نرخ تورم از یک حدی بالاتر برود دیگر لفظ بحران را به کار نمی گیریم چون اصطلاح خاص خود را دارند. به جای استفاده از این عبارات باید دید که مشکل صندوق‌های بازنشستگی کجاست؟ در ایران صندوق‌های بازنشستگی چند مساله اصلی دارند. اول اینکه ۲۴ میلیون شاغل در کشور داریم که از این تعداد بین شش تا هفت میلیون نفر بیمه بازنشستگی ندارند و تحت پوشش هیچ یک از صندوق‌های بازنشستگی ایران قرار ندارند. این به آن معناست که اگر این افراد فوت کنند یا سالمند شوند به احتمال خیلی زیاد فقیر خواهند بود، از این رو باید بگویم که تحت پوشش بیمه‌های تامین اجتماعی نبودن یک نقصان بزرگ است که همه به آن اتفاق نظر دارند. مشکل دوم این است که وضع قوانین توسط سیستم نظام تامین اجتماعی، صندوق‌ها را با کسری بودجه شدید مواجه کرده است که هر سال باید کمک بیشتری از دولت بگیرند.»
وی در رابطه با وضعیت بازنشستگان در کشور معتقد است« در ایران فقط دو سال آخر مبنای پرداخت حقوق بازنشستگی است، اما ما گفتیم باید ببینید از ابتدا چند برابر حداقل دستمزد پرداخت می‌کنید و به اندازه متوسط حداقل دستمزد برای بازنشستگی تعیین شود، اما همه داریم سوءاستفاده می‌کنیم. ۲۸ سال پایین بودیم، اما دو سال آخر با رانت و رابطه خود را بالا می‌بریم. نمی‌توان اینگونه کشور را اداره کرد. فرض کنید هیچ‌گونه فسادی در کشور وجود نداشت ولی آیا می‌توان اینگونه کشور را اداره کرد که صندوق بازنشستگی ۲۳ سال بازنشستگی و ۲۸ سال مستمری بدهد که بعد از آن هم اناث مشخص شود و به دختر متوفی تا آخر عمر حقوق می‌دهند. موردی داشتیم که فردی سال ۴۹ بازنشسته شده، اما هنوز دخترش مستمری دریافت می‌کند. کجای دنیا اینگونه است و چه کسانی چنین شرایطی را رقم زدند؟»
