«اکونگار» گزارش میدهد:
کارگران‌وکارمندان ساعتی هم باید بیمه شوند / نیاز نیروهای کار پاره‌وقت به حمایت‌های قانونی
برابر قانون کار و قانون تامین اجتماعی کارگران و کارمندان هم همانند نیروهای کار تمام وقت باید بیمه تامین اجتماعی شوند ولی به‌دلیل آگاهی پایین کارگران و سودجویی کارفرماها این حقوق محروم هستند.
به‌گزراش اکونگار: بسیاری از کارگران و کارمندانی که به‌صورت پاره‌وقت فعالیت می‌کنند به‌دلیل کمبود آگاهی بر این باورند که نمی‌توانند تحت پوشش «بیمه‌های سازمان تامین اجتماعی» قرار بگیرند ولی آنچه در ادامه این گزارش خواهد آمد نشان میدهد که برابر قانون کارفرما باید کارگران و کارمندان ساعتی و پاره‌وقت را هم بیمه کنند. متاسفانه به‌دلیل آگاهی پایین کارگران و البته کارفرماهایی که به‌دنبال سودبیشتری هستند از این فضا استفاده و اهمیتی به بیمه نیروهای خود نمی‌دهند و کارگران و کارمندان هم پیگیر موضوع نمی‌شوند ولی تجربه نشان داده که این کارفرماها همواره با جریمه‌های قابل توجه سازمان تامین اجتماعی روبه‌رو شده‌اند که انتهای سودجویی در رابط کار را به آنها نشان دهد.
شگرد اصلی کارفرماها برای بیمه نکردن
در برخی از موارد، کارفرمایان به‌جای پرداخت بیمه به‌طور کامل، تنها مبالغ محدودی به سازمان تامین اجتماعی واریز می‌کنند که در نتیجه، کارگران ساعتی از پوشش‌های کامل بیمه‌ای برخوردار نمی‌شوند. این موضوع باعث می‌شود که این کارگران در مواجهه با مشکلات پزشکی، بیکاری و حتی بازنشستگی، حمایت کافی نداشته باشند. یکی از مشکلات عمده برای کارگران ساعتی، عدم تعادل در میزان ساعات کاری است. آنها ممکن است در برخی از ماه‌ها تعداد ساعات کاری کمی داشته باشند و در ماه‌های دیگر، ساعت‌های کاری بیشتری را به خود اختصاص دهند. این نوسان در ساعات کاری، به‌ویژه در بخش‌هایی مانند خدمات و تولید، تاثیر مستقیمی بر میزان پرداخت بیمه و حقوق آنها دارد. البته باید به این موضوع هم اشاره کنیم که این موارد باعث برهم خوردن شرایط روانی محیط کار هم خواهد شد که آسیب‌های طولانی مدت را در بر خواهد داشت و باعث کاهش کیفیت فضای محیط کار می‌شود.
آگاهی پایین کارگران در حوزه بیمه‌ای
توجه داشته باشید که بسیاری از کارگران ساعتی به‌ویژه در مشاغل غیررسمی، از دریافت بیمه تامین اجتماعی به‌طور کامل به‌غلط محروم هستند و بسیاری بر این باورند که چون در وضعیت غیررسمی فعالیت می‌کنند نمی‌توانند تحت پوشش بیمه‌ای سازمان قرار بگیرند. در چنین شرایطی، این کارگران نمی‌توانند از خدمات درمانی و درمانی بهره‌مند شوند و در صورت رخ‌داد حادثه یا بیماری، مجبورند هزینه‌های درمانی را به‌صورت آزاد پرداخت کنند.
وظیفه کارفرما در مورد کارگران ساعتی
طبق «ماده 39» قانون کار، کارکرد ساعتی و پاره‌وقت به رسمیت شناخته شده و برابر این قانون کارفرما مکلف است به نسبت کارکرد هم حقوق و مزایا را پرداخت کرده و هم بیمه مربوطه را بهنسبت کارکرد به‌صورت کامل واریز کند.
همچنین باید اشاره کنیم که طبق «ماده 148» قانون کار و «ماده 36» قانون تامین اجتماعی، کارفرما مکلف است کارگران خود را بیمه کند. این 2 ماده مطلق بوده و در آن همه کارگران مدنظر بوده و استثنایی برای کارگران پاره‌وقت در نظر گرفته نشده است. از طرف دیگر طبق «ماده 39» قانون کار، کارکرد ساعتی و پاره‌وقت به رسمیت شناخته شده و کارفرما مکلف است به نسبت کارکرد هم حقوق و مزایا را پرداخت کرده و هم بیمه مربوطه را به نسبت کارکرد واریز کند.
راه‌حل چالش بیمه کارگران ساعتی
برای حل این مشکلات، به‌غیر اینکه باید آگاهی کارگران را از قوانین تامین اجتماعی و قانون کار افزایش دهیم بلکه برخی کارشناسان پیشنهاد می‌دهند تا دولت و سازمان‌های مرتبط باید قوانین حمایتی بیشتری برای کارگران ساعتی در نظر بگیرند. این شامل ایجاد ساختارهای قانونی برای اجباری شدن بیمه برای تمامی کارگران، اعم از تمام‌وقت یا ساعتی است. علاوه بر این، پرداخت بیمه به‌صورت عادلانه و مطابق با ساعات‌کاری واقعی کارگران باید به‌طور دقیق‌تر و شفاف‌تر انجام شود.
توجه داشته باشید که نهادهای مربوطه باید اقدامات لازم برای نظارت بیشتر بر وضعیت بیمه‌ای کارگران ساعتی را اتخاذ کنند تا از وقوع تخلفات احتمالی جلوگیری شود. این امر می‌تواند به ایجاد امنیت شغلی و اجتماعی برای کارگران ساعتی کمک کند همینطور باعث مستحکم‌تر شدن روابط کار خواهد شد.
توجه به شرایط معیشتی و امنیت اجتماعی کارگران ساعتی به‌عنوان یک بخش مهم از جامعه کارگری، نیازمند توجه جدی از سوی دولت، کارفرمایان و سایر نهادهای اجتماعی است تا این قشر آسیب‌پذیر بتوانند با آرامش بیشتری زندگی کنند و از حداقل حقوق خود یعنی خدمات درمانی و خدماتی استفاده کنند.
