سکوت در سالن‌ها و پارکینگ خالی / نمای نزدیک از نمایشگاه تخصصی پارچه و صنایع وابسته
نخستین نمایشگاه تخصصی پارچه و صنایع وابسته با حضور بیش از ۹۰ شرکت تولیدکننده و تامین کننده پارچه و صنایع وابسته از روز ۱۸ شهریورماه درحال برگزاری است.
به گزارش اکونگار، رویداد چهار روزه‌ای برای فعالان صنف پارچه و پوشاک در محل نمایشگاه شهر آفتاب برپاست. ورودی نمایشگاه آرام و بی‌صدا. خبری از هیاهوی نمایشگاه‌های مشابه نیست. این اولین رویدادی است که فعالان حوزه پارچه و پوشاک داخلی دور هم جمع می‌شوند.
پارکینگ خالی از خودروهای رنگارنگ، سکوت تمامی حیاط نمایشگاه را فراگرفته. چند نگهبان طبق روال معمول در ورودی پارکینگ ایستاده‌اند و باهم در حال صحبت هستند. مقابل در ورودی سالن حتی خبری از غرفه اطلاع‌رسانی نیست. غرفه‌ها خلوت و بیشتر غرفه‌داران در حال صحبت با یکدیگر هستند. در میان غرفه‌های ساده و بی‌آلایش تولیدکنندگان پارچه، شرکت‌های چاپ پارچه، تولیدکنندگان پوشاک و تولیدکنندگان چرخ خیاطی و ملزومات خیاطی تنها دو یا سه غرفه هستند که به صورت حرفه‌ای غرفه‌های خود را طراحی کرده‌اند و میهمان اولین نمایشگاه تخصصی پارچه و صنایع وابسته شده‌اند.
جای خالی بزرگان
ورودی نمایشگاه بیشتر به بخش چاپ و صنایع وابسته اختصاص داده شده است. مرد میان‌سالی که محمد نام دارد از اولین غرفه آدرس غرفه یکی از بزرگترین کارخانه‌های تولیدکننده پارچه را می‌پرسد و غرفه‌دار از حضور این کارخانه بزرگ در نمایشگاه پارچه و صنایع وابسته اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.
محمد که ۵۶سال دارد و در حوزه تولید پوشاک زنانه فعالیت دارد می‌گوید« بیشترین مصرف تولیدی ما پارچه نخ‌پنبه است. تصور می‌کردم کارخانه‌های بزرگ نساجی در نمایشگاه حضور دارند و می‌توانم با استفاده از شرایط ویژه و تخفیف‌های نمایشگاهی در کارخانه ثبت شفارش کنم.»
به گفته وی« کارخانه‌هایی مانند نیک‌ریس، نساجی مازندران و کارخانه‌های متوسط هم در نمایشگاه غرفه ندارد، درحالی‌که گفته می‌شد قرار است تمامی فعالان حوزه پارچه از جدیدترین محصولات خود در نمایشگاه رونمایی کنند. من هرچه چشم می‌چرخانم خبری از تولیدکنندگان پارچه نیست. تمامی غرفه‌ها به فروشندگان اختصاص دارد.»
این فعال حوزه پوشاک می‌گوید« برخی از کارخانه‌های داخلی پارچه‌هایی تولید می‌کنند که از نظر کیفیت قابلیت رقابت با نمونه‌های بین‌المللی را دارد. برای مثال در بخش پارچه نخ‌پنبه و پلی استر واقعا محصولات با کیفیت و در سطح بین‌المللی هستند. اینکه چرا باید نمایشگاه تخصصی پارچه کشور بدون حضور کارخانه‌ها و تولیدکنندگان به نام کشور برگزار شود، جای سوال دارد.»
شرکت‌ها در انتظار نمایشگاه بین‌المللی
غرفه‌ها در ابعاد بزرگ جانمایی شده‌اند. یک غرفه بسیار بزرگ به شرکتی که در حوزه صنایع وابسته پارچه و خیاطی فعالیت می‌کند، اختصاص دارد. چرخ‌های گلدوزی، پانچ دکمه زنی، انواع میز اتو، انواع چرخ‌های میان‌دوز و سری دوز در غرفه جانمایی شده‌اند. نخ‌های خوش‌رنگ و چشم‌نواز بر شانه‌های چرخ‌های گلدوزی و سری دوزی طنازی می‌کنند. غرفه نسبتا شلوغ به نظر می‌رسد. حدود ۸۰درصد مراجعین غرفه خانم‌ها هستند.
عباس بهمنی، ۴۶ساله فعال در حوزه پوشاک مردانه است. کاتالوگ‌های شرکت‌های مختلف را در دست دارد. با دقت ویژه‌ای چرخ خیاطی‌ها را بررسی می‌کند. از غرفه‌دار سوال می‌کند که چرا برخی از محصولات جدید شما مانند دستگاه دکمه‌زن خودکار در غرفه وجود ندارد و با پاسخ نبود موجودی رو به رو می‌شود.
آقای بهمنی می‌گوید« یک ساعتی است که در نمایشگاه حضور دارد. در وهله اول خبری از مدیران رده بالا و سطح اول شرکت‌ها در غرفه‌ها نیست. بیشتر غرفه‌ها توسط کارشناسان شرکت‌ها مدیریت می‌شوند. »
به گفته وی« اکثر شرکت‌های بزرگ که در حوزه صنایع وابسته پوشاک و پارچه فعالیت دارند در نمایشگاه حضور نیافتند. شرکت‌های دیگری که به نمایشگاه آمده‌اند بسیاری از محصولات خود را به همراه نیاورده‌اند. وقتی از غرفه‌داران سوال می‌کنیم که چطور می‌شود با مدیریت فروش یا مدیرعامل دیدار کرد، با این پاسخ مواجه می‌شویم که در نمایشگاه بین‌المللی پوشاک در مهرماه می‌توانید این افراد را ملاقات کنید.»
آقای بهمنی بیش از ۲۰ سال سابقه فعالیت در حوزه پوشاک مردانه به خصوص تولید پیراهن دارد. با اشاره به وضعیت آرام نمایشگاه می‌گوید« درست است که این نمایشگاه کاملا تخصصی است ولی بسیاری از فعالان حوزه پوشاک هم به دلیل موقعیت جغرافیایی نامناسب علاقه‌ای به حضور در اینجا ندارند. فاصله از شهر زیاد است و در اوج ترافیک تردد به این محل بسیار سخت به نظر می‌رسد. همین موضوع باعث شده تا شرکت‌های تولیدی بزرگی که در چهاراه استانبول نمایندگی دارند نسبت به حضور در نمایشگاه بی‌میل باشند.»
رونمایی از محصولات بی‌مشتری
در بیشتر غرفه‌ها محصولات تولیدی شرکت‌ها به نمایش گذاشته شده است. چند مجموعه ریسندگی هم دستگاه‌های ریسندگی پارچه را به نمایشگاه آورده‌اند. بیشتر دستگاه‌ها خاموش است و مراجعین به نمایشگاه نمی‌توانند مراحل تولید را ببینند.
خانم یگانه مدیر مزونی در خیابان دولت است. دو کاتالوگ از تولیدکنندگان چرخ خیاطی حاضر در نمایشگاه به دست دارد. درحالی که کاتالوگ‌ها را ورق می‌زند با گلایه می‌گوید« شرکت‌های بزرگ که در نمایشگاه حاضر نشدند و شرکت‌های دیگر هم تلاش می‌کنند محصولات کم‌مشتری و بی‌مشتری خود را در نمایشگاه عرضه کنند.»
او که از غرفه یک شرکت بزرگ تولیدکننده چرخ خیاطی بیرون آمده می‌گوید« به امید بازدید از محصولات تازه به نمایشگاه آمدم؛ اما شرکتی که چرخ خیاطی تولید می‌کند در نمایشگاه روی فروش نرم‌افزارهای خود تمرکز دارد. تمامی تخفیف‌های ویژه نمایشگاهی هم به نرم‌افزارهای برش الگو اختصاص داده شده است.»